Katastrofa niebieska cz. 2

Co się z nią stało, co za przyczyna pojawiania się tych dziwnych gości na sklepieniu nieba, którym wyobraźnia ludowa, jak kometom, przyczynę wszelkich zjawisk nieszczęsnych przypisywała – są to pytania, na które przez długi czas astronomia nie miała odpowiedzi. Dopiero badania fizyczne a mianowicie wynalezienie od r. 1860 analizy widmowej uchyliło nieco tajemniczej zasłony prawdy. Kilka gwiazd nowych, które się zjawiły w ostatnim trzydziestoleciu, zostały już zbadane fizycznie tą drogą. Jeden z najciekawszych rezultatów w tym względzie daje zbadanie drogą analizy widmowej nowego gościa niebieskiego, który zjawił w Woźnicy w 1892 r.

Wiadomo, że jeżeli przez pryzmat,t. j. szkło trójkątne, spoglądać będziemy na źródło białego światła, wywołanego przez rozżarzenie ciała płynnego lub stałego, to spostrzeżemy smugę różnobarwną w postaci tęczy. Jeżeli światło pochodzi od gazu rozpalonego, to zamiast nieprzerwanej smugi dostrzeżemy pojedyncze prążki kolorowe: wreszcie, jeżeli światło źródła przechodzi, zanim dosięgnie naszego pryzmatu przez gaz rozpalony (lecz temperatury niższej, niż temperatura źródła), to na smudze tęczowej otrzymamy prążki czarne, odpowiadające najzupełniej miejscu, w którym by sam gaz rozpalony wywołał w pryzmacie kolorowe prążki świetlne.